Brr, 07.45 verzamelen. Niet meer gewend sinds de Effies.
Koud en nattig. Iedereen was echter aanwezig en we konden op weg naar RKDEO.
We speelden op het hoofdveld. De kleedkamer onder de tribune.
Wat een weelde, een verwarmde kleedkamer. Dit zou toch wel moeten helpen met de warming-up. Ik keek rustig toe vanuit de kleedkamer.
Het was zover. Het fluitsignaal en we hoopten op een voortzetting van het spel van de afgelopen weken. De thuiswedstrijd was een overwinning met 4 - 0. Wat schetste eigenlijk onze verbazing.
Slap en lusteloos spel. Uiteraard gingen we ervan uit dat er met hart en ziel werd gespeeld. De eerste helft was echter een aanfluiting en totaal niet in overeenstemming wat jullie kunnen.
Twee hoogtepunten vanaf de rechterkant. De eerste werd door Wesley voorbereid doordat hij vanuit rechts de achterlijn wist te halen en voor te trekken op het hoofd van Luke. (Practisch een kopie van het doelpunt tegen DSO) Wellicht nu het keerpunt en zouden we nu sterker in de wedstrijd komen te staan. Helaas, een corner van RKDEO die niet werd afgeslagen in het strafschop gebied, werd met een hoge bal over Nils gespeeld. We stonden erbij en keken er naar. Jongens, als we alleen naar de bal kijken en hopen dat ie vanzelf verdwijnt, lijkt mij niet kunnen.
Gelukkig voor ons speelde RKDEO slechter als wij dat deden.
Het tweede lichtpunt in deze helft kwam weer door het doorzetten van Wesley aan de rechterkant. Feilloos wist hij Raichelo in de zestien te bereiken die de bal simpel in het doel wist te schieten. Zouden we nu dan eindelijk door kunnen drukken. Wederom dommelden we weer in. Het rustsignaal kwam dan ook als een geschenk.
In de kleedkamer was het stil en Pascal uitte zijn ontevredenheid over ons spel. Iedereen was het ermee eens. Waar kwam het toch door. Precies weten we te vertellen wat er van ons verwacht wordt, maar zijn niet vooruit te branden. Arno (vader van Daan) was nog het meest actief.
We zetten onze zinnen op de tweede helft en beloofden beterschap. Zo min als de eerste helft was, zo wist de tweede helft deze te overtreffen. De één na de ander had wel een pijntje en wilde gewisseld worden. Hierdoor moest er geschoven worden op posities waardoor anderen van hun positie af moesten. Gelukkig deden we dat zonder te mokken. Over de tweede helft zijn we iets meer tevreden. Er is minder slecht gespeeld dan de eerste helft.
In de kleedkamer vonden onze jongens dat ze veel beter gespeeld hadden.
Gelukkig is de bal rond.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten